Voorheen had ik me rot-geërgerd, nu lach ik er om
‘Ik heb kaarten voor Claudia de Breij in Haarlem, ga je mee?’
‘Ja, leuk!’
‘Het zijn wel de laatste twee plaatsen hoor, en we zitten niet bij elkaar…’
‘Geeft niet, zoeken we elkaar in de pauze wel weer op.’
Mooie railing…
Balkon 1, rij 6, stoel 20, staat er op mijn kaartje. Ik zoek mijn plekje op en ga zitten. ‘Nou, wat een slechte plek hé?’, zegt mijn buurvrouw terwijl ik naar de railingen staar die voor mij op precies ooghoogte mijn zicht belemmeren. ‘Er zijn betere inderdaad maar Claudia zal wel over het podium heen en weer hobbelen zodat we haar allemaal kunnen zien toch?’ ‘Die mensen daar hebben een veel betere plek…’, zegt ze terwijl ze een knik geeft naar die mensen daar rechts. ‘Ach, we zien wel’, zeg ik.
Is ze er al?
Dan horen we Claudia zingen. Maar zien niks. ‘Is ze er al?’, vraag ik half melig. ‘Ik weet het niet’, zegt mijn buurvrouw geïrriteerd. ‘Zo, te horen wel’, zeg ik. Mijn verwachting dat Claudia over het podium zal hobbelen, blijkt niet helemaal te kloppen. Ze blijft redelijk één plek staan en als ze achter de piano plaatsneemt, zie ik helemaal niks meer.
Mijn aandacht verslapt
Ik kan haar niet zien. Ik hoor haar weliswaar wel maar ik merk dat ik om me heen begin te kijken. Daar rechts, op hetzelfde balkon maar dan vooraan, zijn nog 2 plaatsen vrij. Ik ga staan om te kijken of ik die kant op kan. Mijn buurvrouw volgt mijn blik. Maar om daar te komen moet bijna een volledige rij mensen op staan. Ik besluit tot de pauze te wachten. Ik kijk naar de deuren. Bij de op een na laatste deur ga ik straks naar binnen, doorlopen tot het eind en dan zijn het de 2 stoelen voor de laatste stoelen. Mijn theatermaatje kan mooi mee.
Pauze
Ik snel naar mijn theatermaatje, leg uit dat ik niet echt een hele geweldige plek heb én dat ik 2 lege stoelen heb gespot. Rechts van het podium. Met een super zicht op de linkerkant! Zullen we? Zonder TomTom vind ik in één keer de betreffende stoelen. We gaan zitten. ‘Hoi, wij zijn de nieuwe buren’, zeg ik tegen de vraagtekens boven het hoofd van de mensen die aan weerszijden van ons plaatsnemen. ‘Tenminste, het klopt toch dat deze stoelen leeg waren?’ Het blijkt inderdaad te kloppen. We installeren onszelf en gaan er eens goed voor zitten. Ik probeer dwars door het doek heen te kijken en maak een voorstelling van hoe goed ik het straks kan zien. Top! Goed gedaan Assie!?
Dan gaat het doek open…
En…, zit Claudia aan de andere kant! ? Wat een giller! Ze heeft de eerste grap nog niet gemaakt of ik heb nu al lol. Ik lach om mijn eigen stommiteit. De afgelopen 14 jaar, sinds ik weet dat we generaliseren, roep ik dat tegen iedereen. We plakken eerdere ervaringen op nieuwe ervaringen en gaan er vanuit dat die nieuwe ervaringen ook zo gaan verlopen. Dit is maar weer een bevestiging dat we dat zo doen.
Voorheen was ik flink pissig geweest
Dan had ik mezelf van alles en nog wat verweten. Maar niet voor ik het theater in gedachten had uitgekafferd. “Omdat ze zo nodig ook van de slechte plaatsen moeten profiteren”. Nu kijk ik er anders naar.
Wie heeft ‘ja’ gezegd op de uitnodiging? Ik.
Wist ik dat het de laatste kaarten waren en waarschijnlijk (generaliserend) niet de beste plaatsen? Ja.
Heb ik ondanks dat ik dat wist ja gezegd op de uitnodiging? Ja!
Dus wie is er verantwoordelijk voor deze keuze? Ik!
Hoe ga jij met zoiets om? Word je boos? Geïrriteerd? Laat je je avond er door verpesten? Lach je er om? Ik lees het graag hieronder bij ‘Plaats een reactie’.
Hoe het uiteindelijk was? We hebben een geweldige avond gehad. En ondanks dat niet alleen wij maar Claudia ook was verplaatst was het zicht beter dan de eerdere plek.
Gratis tips
Wil je ook automatisch positief kunnen reageren? Merk je dat je je vaak laat beïnvloeden doordat dingen anders verlopen dan je had verwacht? Meld je dan nu aan voor jouw half uur gratis tips via Skype.
Heb je al training of coaching bij me gevolgd? Natuurlijk help ik ook jou graag!
Liever een afspraak maken?
Hey Astrid,
Wat een geweldig verhaal. Ik zie het helemaal voor me. Maar ook naar de zelfde oplossing gezocht hebben. Maar het fijne is wel dat jullie uiteindelijk gezellig bij elkaar zaten.
Tot Vrijdag! Ik heb er weer helemaal zin in.
Patrick
Hey Patrick,
NLP in de praktijk! Het was zeker gezellig, doel bereikt! Ik zie je vrijdag topper, ik heb er ook weer zin in. Leuk!!
Ik herken vooral jouw positieve draai aan het geheel. Merk dat ik in dit soort situaties bijna als vanzelf aan de kant van de oorzaak ga staan. De rijen bij de kassa….. ik sta altijd in de langste (lekker generaliserend) en wat is het dan leuk om te oefenen met NLP. Levert vaak mooie inzichten op.
Wat gaaf dat je mijn positieve draai aan het geheel herkent en dat jij hetzelfde doet Mariska! NLP tref je inderdaad aan in elk moment van de dag en dus betaalt het zich overal uit :-).
Wat heerlijk Astrid! Hoe je het beschrijft leest zo lekker weg. NLP is inderdaad overal toepasbaar! Op 17 april heb je weer zo’n leuke Minitraining toch? Kan ik weer even opfrissen.
Wat een leuk compliment Heleen, dank je wel. Je bent van harte welkom op 17 april inderdaad. Tot dan?