Open deur

open deur Astrid Entius Training & Coaching gratis tips

Het is een bende in mijn huis, een bende in mijn garage en een bende in mijn tuin. Zelfs van mijn werkspullen maak ik een rommeltje. Niets voor mij. Maar ik heb geen zin om er iets aan te doen. Terwijl dit natuurlijk niet werkt. Hoe kan dat nou? Ik hou toch zo van rust en overzicht?

Zo buiten, zo binnen, dus: hoe rommelig is het in mijn hoofd? Wat neemt er zo veel energie?

Er zijn verschillende zaken die me bezighouden, privé en zakelijk. Orde op zaken stellen in mijn hoofd lukt niet helemaal, en dus daarbuiten ook niet.

Ik ga met mezelf in gesprek, stel me allerlei vragen. Hoe komt dit? Waar heeft het mee te maken? Waar ben ik ontevreden over? Waar wordt het tijd voor? Met de antwoorden kom ik weliswaar een heel eind en omdat het over mezelf gaat kijk ik toch met andere ogen dan een ander. Hoog tijd dus voor een afspraak met mijn coach.

Nog geen anderhalf uur na het coachgesprek voel ik me opgeruimd en energiek. Ik heb helderheid, en hoe!

Dat wat onbewust al een tijdje bezig was in mijn bewuste door te dringen laat zich nu niet meer ontkennen.

Het is overduidelijk. Er niet naar handelen zou ontrouw aan mezelf betekenen en alleen maar meer energie kosten. Bovendien voelt het zo ontzettend goed, dat het tijd wordt voor een volgende stap.

Omdat ik vanuit Human Design weet (en dat wist ik eigenlijk ook al wel maar soms heeft het bewuste nog wat bevestiging nodig) dat het goed is voor mij om van elke beslissing even 3 dagen de plussen en de minnen te voelen voor ik definitief de knoop doorhak, geef ik mezelf die tijd nog even.

Ik krijg opeens de neiging om met meubels te gaan schuiven: tijd voor verandering en ruimte! Dat wil ik! De meubels in de keuken verplaats ik naar de kamer, die van voor in de kamer gaan naar achter en die van achter gaan naar de keuken. Tussen het meubels schuiven door breng ik orde in mijn werkspullen en ach, als ik dan toch e.e.a. bij het oud papier doe kan ik dat deel van de garage ook meteen wel opruimen.

Ondertussen vang ik een glimp van mezelf in de spiegel op; ook dat moet anders. Terwijl ik bel met de kapper – ‘Ik wil een afspraak maken om te knippen: er mag veel af!’ – zoek ik naar glasstiften. Met de gevonden glasstiften in allerlei vrolijke kleuren krabbel ik de spiegel vol met krachtige woorden. Het staat zo vol dat ik mezelf nauwelijks meer kan zien. Ach, ik weet intussen wel hoe ik er uitzie :-).

Ik loop van hot naar her, doe tig dingen tegelijk en toch loopt het allemaal soepel. Ik brul mee met AmycDonald, Anouk en Jan Dulles, met een overgave en enthousiasme alsof ik veel beter zing dan zij.

Mijn ‘Derde-positie-zelf’ kijkt vanuit de helikopterview hoofdschuddend toe, met een big smile op haar gezicht, dat wel.

Dit was dag 1, voelt goed!

Dag 2 versterkt het goede gevoel in veelvoud én die dag spreek ik een vriendin die ook training geeft en vertelt over een model wat mij enorm inspireert. Dit past perfect in mijn nieuwe training!

Op dag 3 kan ik de hele wereld aan. Het is tijd, de hoogste tijd. Als klap op de vuurpijl krijg ik deze dag – ogenschijnlijk ‘opeens’ maar ik weet wel beter – een aanvraag en een opdracht. Helemaal geweldig; het stroomt weer!

Wachten tot dag 3 om is wil ik niet. Mijn besluit staat vast. Openheid is een belangrijke waarde voor me en dus wil ik nú daad bij het woord voegen want ik móet mijn beslissing gewoon kenbaar maken aan de persoon in kwestie. Navraag leert echter dat hij niet bereikbaar is vandaag. Mijn geduld wordt dus nog even op de proef gesteld en ik wacht tot maandag. Maandag lukt ook niet en het schuift door naar dinsdag. Vreemd, denk ik, maar dan besef ik wat voor dag het is dinsdag: Bevrijdingsdag! Klopt precies!

Op deze Dag Van Bevrijding maak ik mijn beslissing kenbaar en we besluiten het nog even tussen ons te houden i.v.m. wat lopende zaken, da’s beter.

Als ik heb opgehangen voel ik me even licht droevig; ik doe toch een deur dicht. Maar dan maakt dat gevoel weer plaats voor enorme ruimte. En als ik denk aan de recent ontvangen opdracht en aanvraag en de ideeën voor mijn nieuwste training voel ik me vol vertrouwen en blij. Ik moest dit gewoon doen.

Als er ergens een deur dicht gaat gaat er ergens anders eentje open. Wat zeg ik? Één deur? Meerdere deuren! Maar het tocht niet, verre van dat zelfs; er waait een frisse wind!

 

Mei 2015