‘Nou zorgen ze maar eens goed voor míj!’
Dit hoorde ik laatst iemand zeggen: ‘Nou zorgen ze maar eens goed voor míj!’. De ondertoon was duidelijk voelbaar: irritatie (omdat er niet eerder of te weinig voor haar gezorgd is), teleurstelling (dat mensen niet in de gaten hebben hoeveel ze voor hen doet en dat ze dat niet terugkrijgt) en pijn en vermoeidheid (omdat ze al zoveel voor anderen gezorgd heeft en ze maar geeft en geeft en geeft).
Verwacht jij ook dat anderen ‘nou maar eens’ goed voor jou zorgen?
Dat is een mooie verwachting. Maar er zit een mooi woord in het woord verwachting: wacht. Voor je het weet wacht je tot je een ons weegt tot anderen ‘nou maar eens’ goed voor jou gaan zorgen.
Anderen kunnen niet ruiken wat jij nodig hebt
Blijkbaar is er al heel wat aan vooraf gegaan. Met de genoemde irritatie, teleurstelling, pijn en vermoeidheid tot gevolg. Als je steeds voor anderen klaar staat, heb jij hen geleerd dat dat is wat je doet. Als je daar opeens mee stopt en wacht tot je het terugkrijgt, zou de teleurstelling nog wel eens groot kunnen zijn.
Zeggen wat je nodig hebt
Het klinkt zo eenvoudig. En dat is het eigenlijk ook. Benoem wat je voelt, wilt en verwacht. Vertel als je je rustig voelt dat je niet tevreden bent en wat je wensen zijn. Niet vanuit irritatie. Dat geeft immers alleen maar meer irritatie en brengt je nog verder van huis. Want dan krijg je weer niet wat je nodig hebt. En zo gaat het cirkeltje maar door.
Nog niet zo makkelijk?
Misschien vind je het spannend om echt te zeggen wat je voelt, wat je wilt en wat je nodig hebt. Ik help je daar ontzettend graag bij. Mijn trainingen gaan namelijk over jóu. Over wat je doet en welke reactie van de ander dat teweegbrengt. Wil je een andere reactie, dan heb jíj iets anders te doen. Verwachtingen bij de ander neerleggen gaan je niet helpen. Je kan een ander ook niet veranderen want dat is aan die ander. Je kan wel beter leren vertellen hoe het met je is en leren vragen stellen zodat de ander jou beter leert kennen. Je leert jezelf ook beter kennen.
Gebruiksaanwijzing
Iedereen heeft zijn eigen gebruiksaanwijzing. Ik help je ontzettend graag met het ontdekken van je jouwe. Hoe gaaf zou het zijn om eens vrijblijvend online met mij te kletsen?
Nog vragen?
Herkenbaar Astrid, ik wil ook nog weleens klagen. Is dat nou mens-eigen of Heleen-eigen? En zeggen wat ik wil/nodig heb/fijn zou vinden, ‘vergeet’ ik dat uit energiebesparing? Ik heb een spreuk nog ergens in mijn achterhoofd: beter een kaars opsteken dan klagen over de duisternis. Kortom een mooi blog ter herinnering aan mijn gedrag. Elke dag is er weer een nieuwe kans om te oefenen gelukkig.
Wat een mooie spreuk Heleen, die kende ik nog niet! Fijn dat mijn blog weer een herinnering is aan je gedrag. Liefs!