Laat jij je meevoeren door de massa?

Zelfstandig handelen en denken. We denken misschien wel dat we het doen, maar we laten ons ook gigantisch beïnvloeden door de mensen om ons heen. Om echt bij jezelf te blijven heb je goed in je schoenen te staan.

5 mei evenement

Afgelopen weekend vierde ik Bevrijdingsdag; er speelde een band in een park. Het was prachtig weer, er waren veel mensen, de sfeer was gemoedelijk. Wat wil je nog meer.
Waar ik helemaal blij van werd: je moest betalen voor je ‘glas’; er zat statiegeld op! Met als gevolg een schoon terrein en een dankbaar milieu! Super! Wat ik wel jammer vond is dat er ‘5 mei’ op het ‘glas’ stond, waardoor ik vermoed dat ze daarna alsnog weggegooid worden. Maar misschien vul ik dat in en worden ze gerecycled.
Wat jammer was, als je wat te drinken wilde bestellen – en dat wilde iedereen wel met dat warme weer – stond je wel heeeeel lang in de rij.

De eerste keer ging nog wel

‘Ach nou ja, we wachten even.’ ‘We staan droog’, is ook zo’n opmerking. En jawel, na enige tijd hadden we wat te drinken. Maar het werd drukker op het terrein. En dorstiger. En warmer. Wederom stond ik in de rij. En stond. En stond. Had niet het idee dat het opschoot. Mensen om mij heen begonnen te klagen. Ik hield mijn mond. De barman hielp in onze ogen de verkeerde mensen; wij stonden er al langer!

Tjonge, jonge!

Mensen werden ongeduldiger. Ik eerlijk gezegd ook. Het was warm. De zon scheen volop, geen wind, veel mensen dicht op elkaar. En daar sta je dan te staan. ‘Nou, dit hadden ze toch echt beter moeten regelen’ en ‘Je weet toch dat je met zo’n evenement de hele zijkant vol moet zetten met dranktentjes.’ Ik zucht en laat me verleiden tot mee-mopperen. ‘Tjonge, het duur wel lang hè. Niet goed geregeld nee.’

Te weinig vrijwilligers

‘Wil jij ook bier?’, vraag ik aan degene naast me. ‘Geef me je muntjes maar, dan bestel ik ook voor jou. Net zo makkelijk.’ Ze geeft me haar muntjes. Wanneer ik wat te drinken heb loop ik terug naar de anderen. De scheuren van de droogte zaten net nog niet in hun hoofd. Dat is gekkigheid natuurlijk maar zij waren het wachten ook een beetje beu. Ik kijk om me heen. Het ziet er niet naar uit alsof mensen plezier hebben. Dan zie ik een bekende staan. ‘Hoi’. We hebben het uiteraard over de klus die het is om wat te drinken te halen. Zo gaat dat als er iets niet loopt zoals we willen; we gaan het er over hebben met anderen… ‘Er zijn vrijwilligers niet komen opdagen…’, zegt ie. O, shit. Sta ik dan met mijn oordeel. Muts! Wat lullig zeg voor die vrijwilligers die er wel zijn! Sta je daar, in je eigen tijd, in de warmte, andere mensen een leuke dag te bezorgen. En wat krijg je er voor? Gemopper. Om iets wat niet aan jou ligt. Niet leuk.

Zo snel oordelen we

Ik geef mezelf een klein standje omdat ik me heb laten verleiden tot mee-mopperen. En dus tot invullen. Ik kende de reden niet. Dat is nou juist vaak het geval. We vullen in! Vinden ergens iets van zonder dat we van de hoed en de rand weten. En dat wat we er van vinden is dan meestal niet zo positief. Invullen doen we allemaal. Ik ook, zo blijkt weer.

Sorry!

Bij deze alsnog een excuus aan de vrijwilligers die er wel waren: Dank jullie wel voor jullie inzet. Wat vervelend dat er extra werk op jullie bordje kwam terwijl je daar in je vrije tijd je best staat te doen om anderen een mooie dag te bezorgen. Sorry dat ik me liet meeslepen door de anderen. Ik heb weer wat geleerd. Bedankt.

Minder invullen

Wat ik al zei, invullen doen we allemaal. En, hoe bewuster je hiervan bent, hoe minder vaak je het zal doen. En mocht het wel gebeuren, dat zou zomaar kunnen, ben je je er eerder van bewust. Waardoor je weer een reëler beeld krijgt. Prettig voor jou en voor de anderen.

Wil je dit ook leren? Ik help je graag. Op 30 mei start er een 4-daagse NLP in een notendop 1-training. Er is op dit moment nog een aantal plaatsen vrij. Ben je er bij?
Twijfel je? Bel me op, dan zijn we er zo uit.

Waardevol als je – hieronder bij ‘Plaats een reactie’ – laat weten wat je er van vindt.