‘Hoe ga je om met blikken/ meningen van anderen m.b.t. de door jouw gemaakte keuzes in je leven?’ Ook dit was één van de vragen met de verjaardagslunch. Tja, wat doe je als je keuzes maakt en anderen vinden daar iets van?

Anderen vinden altijd ergens iets van

Dus als je je daardoor laat weerhouden kan je nooit iets. Dit is makkelijk gezegd en nog niet voor iedereen ook even makkelijk gedaan. Maar gelukkig trek ik me er weinig meer van aan.

Voorheen zou ik me er door laten beperken

Dan was ik bang dat mensen vonden dat ik dom was of stom. Of dat ze zouden vinden dat ik dingen zei die niet klopte. Of dat ik in de ogen van anderen dingen zei/schreef/deed waar ik helemaal naast zat.

‘Wat zouden ze wel van me vinden?’ was iets wat regelmatig door mijn hoofd (en mijn lijf) ging. Met als gevolg dat ik weinig ondernam, altijd op zeker speelde en er alles aan deed om maar aardig gevonden te worden. Want dat is wat er vaak achter zit: wat als ze me niet aardig vinden?

Lang leven persoonlijke groei en ontwikkeling

Gelukkig heb ik geleerd dat dat wat een ander zegt iets over die ander zegt. Ik herhaal het nog even: dat wat een ander zegt zegt iets over de ánder. En helemaal niets over jou. He-le-maal niets!

Een ander mag zijn mening hebben en die van jou mag er van afwijken. Of de mening van de ander mag van die van jou afwijken; het is maar net hoe je het ziet. Je hoeft het niet met elkaar eens te zijn in het leven. Je kunt en mag rustig van mening verschillen.

Dit weten mensen vaak wel. Maar iets weten en het geïntegreerd hebben en er naar handelen zijn twee hele verschillende dingen. Wel weten maar niet doen is immers hetzelfde als niet weten. Pas als je in alle cellen van je lijf voelt en ervan overtuigd bent dat je helemaal oké bent zoals je bent en dat het prima is om te doen wat je wilt (mits het niet ten koste gaat van een ander of de rest van de wereld natuurlijk) voel je je vrij.

En dat is wat ik heb geleerd in de trainingen die ik heb gevolgd: blij zijn met mezelf. Me vrij voelen te doen wat ik wil, zonder dat het ten koste gaat van een ander of van mezelf.

Dat is ook waarom ik trainingen ben gaan geven

Ik wil het anderen ook leren! Het is toch potverdorie gewoon ons geboorterecht om blij te zijn met onszelf, respect te geven én te krijgen?

Ik leer je hoe je hier mee om kunt gaan en ook wat je kunt doen als je je niet respectvol behandeld voelt. Je kunt de ander immers niet veranderen. Waar je wel invloed op hebt? Op de manier waarop jij er mee omgaat. Op het moment dat je vindt dat een ander niet respectvol of aardig reageert gaat het niet om de ander maar om jou! Wat doe jij waardoor je er iets van aantrekt? Een ander kan jou immers niet triggeren, je láát je triggeren. Blijkbaar vind de trigger voedingsbodem, anders zou het je niet raken.

Over het triggeren komt ook nog een blog trouwens ?.

Gratis tips

Wil je leren wat je kunt doen om je niet van de wijs te laten brengen door de blikken of meningen van anderen? Meld je dan nu aan voor jouw half uur gratis tips via Skype.

Heb je al training of coaching bij me gevolgd? Natuurlijk help ik ook jou graag!

Liever een afspraak maken?

Waardevol als je – hieronder bij Reacties – laat weten wat je er van vindt!

Deel deze tips gerust!

Wil je de nieuwe blogs per e-mail ontvangen?

Opeens was het idee er: ik ga een verjaardagslunch organiseren waarbij ik mensen uitnodig een vraag te stellen. Dan kies ik de ‘vragenstellers’ uit met de leukste en origineelste vragen en dan mogen zij komen op de verjaardagslunch.

Blog online, mails de deur uit: geen reactie

Ik had met mezelf afgesproken dat ik alle vragen allemaal tegelijk zou lezen om iedereen zo een eerlijke kans te geven. Blog geschreven en online gezet, blog rond gemaild en ’s avonds ben ik benieuwd naar het aantal reacties. Niks, nul, nada, noppes.

Ik zie dat en denk verrast: O….. Om daarna te denken: tja, dat kan ook. In de tuin laat ik dat even op me doorwerken. Tot mijn grote verrassing merk ik dat het me niets doet. Nou ja, niets, eerlijk is eerlijk: ik had niet gedacht dat er nog geen reacties zouden zijn maar het verrassende is dat ik nu niet denk: ‘O, shit zeg, ze zullen wel denken…’ Of een gevoel van paniek bij ‘Wat als er nou niemand reageert!’ of wat dan ook. Voorheen zou ik dat wel gehad hebben, vandaar mogelijk dat het nu de eerste keer is en ik de lunch niet al 5 jaar eerder heb georganiseerd.

Ik vraag me wel even af of het inderdaad wel zo’n leuk idee is

En dan denk ik: ‘ja, ik vind van wel’. Is het vragen stellen dan niet leuk, zou dat het zijn?  Ach, ik merk het wel. Als ik kijk naar de vragen die ik voor en na de training en in de pauze gesteld krijg, zijn er volgens mij genoeg.

Mailtjes

Er komen wel diverse mailtjes: ‘het is vast niet voor mij bedoeld’, ‘leuk idee maar ik wil de stoel niet bezet houden voor anderen’, dat soort lieve maar ook onnodige reacties. Iedereen, echt iedereen mag immers een vraag stellen.

Dan komen de vragen

Uiteenlopende vragen: of de prins of prinses op het witte paard al is langsgekomen (ik mag wel oppassen dat het niet de prins met de witte baard wordt ?), welke keuzes en overtuigingen voor mij belangrijk zijn geweest in mijn leven, of ik wel eens weerstand voel bij een coachingsclient, noem maar op.
Op de sluitingsdag gaan de uitnodigingen de deur uit. Er zijn een paar afberichten maar al met al komt er 10 man lunchen terwijl ik van plan was er 8 uit te nodigen. Hoe gaaf is dat? Van deze mensen zijn er een paar die aanbieden om te helpen met de catering, klaarzetten of wat dan ook. Niet nodig maar wat lief!

De grote dag: verjaardagslunch

Tot mijn grote verbazing krijg ik cadeautjes. Iets waar ik totaal niet op gerekend had. Iedereen heeft wat te drinken en te eten, ik wil net gaan zitten en wat denk je? Beginnen ze te zingen! Hoe geweldig is dat!?! Dat gebeurt op mijn ‘echte’ verjaardag nog niet eens! (hint, hint ?).

Dan komen de vragen en geef ik antwoord. (Vele zijn inspiratie voor een blog, dus dat komt nog.) Ik voel me vereerd. Maar ook best vreemd om zelf iets te organiseren waarbij mensen míj van alles mogen vragen. Maar het voelt goed. Allemaal open mensen op zoek naar inspiratie, groei, rust, vrijheid, connectie, noem maar op. Wat word ik daar blij van!
Ik vertel dat ik op zoek ben naar een klein huis met schuur om te verbouwen tot trainingsruimte en iemand zegt: dan wil ik dít huis wel kopen.

Daarna gebeurt er nog iets verrassends:

Hoe we er op kwamen weet ik niet meer maar het kwam er op neer dat ik mezelf bepaalde dingen heb aangeleerd, meegekregen vanuit huis dat dat goed is, dingen doe waar ik zelf ook van overtuigd ben dat ‘je dat nou gewoon zo doet’  én dat een trainer onlangs tegen mij zei dat ik niet bedoeld ben om het zo te doen maar dat het beter is voor mij om het anders aan te pakken. En dat ik daar bovendien nog meer mensen mee kan helpen.
Ik vertelde dat ik, ook al staat het zo’n beetje haaks op wat ik gewend ben, zeker zeker van plan ben om ‘te kauwen’ op wat ze tegen mij zei en het lekker door te laten borrelen allemaal.
(Ook hier ga ik nog een blog over schrijven.)

Reactie daarop van Hans: ‘ik zou je wel in een column in mijn nieuwe blad willen, past precies bij de onderwerpen.’ Ik dacht eerst dat het een geintje was, maar hij meent het serieus. Dus koe en horens gepakt en we hebben meteen een afspraak gemaakt voor over een dag of vijf om het hier uitgebreider over te hebben. Ik ben benieuwd!

Meer dan tevreden

Terugkijkend op deze dag zeg ik: wauw, wat een succes. Wat gezellig, wat leuk, wat warm, wat inspirerend, wat rijk! Ik ben nu al benieuwd wat mijn volgende idee is.?

Wil je alsnog je vraag stellen? Dat kan hieronder in het reactieveld. Wie weet is het inspiratie voor een blog. Doen!

Ik ben ook nieuwsgierig wat je van dit blog vindt, leuk om hieronder te lezen dus laat het gerust weten.

Loyaal zijn is een hele mooie eigenschap. Maar wat als het ten koste gaat van jezelf en je er door in de knel komt?

Loyaal zijn ten koste van jezelf vreet energie

Wanneer je iets doet wat ten koste gaat van jezelf, de ander of de rest van de wereld, ben je niet ecologisch bezig. Wat ik nogal eens zie in mijn trainingen en coachingsgesprekken dat mensen buikpijn hebben van de loyaliteit. Ze zijn 1000% loyaal aan de ander, maar staan in de enorm in de min wat trouw zijn aan zichzelf betreft.

Voorbeeld uit eigen ervaring

Het is al een aantal jaar geleden maar het staat me nog helder voor de geest. Een vriend van mijn toenmalige partner vraagt hem of, mocht zijn vriendin vragen waar hij die nacht was, hij wil zeggen dat ie bij ons op de bank geslapen heeft. Reactie: ‘Dat wil ik wel doen maar ik kan je nu al zeggen dat Astrid hier niet aan mee doet want die is altijd eerlijk.’

Toen ik dat hoorde was ik én heel blij dat mijn partner me in korte tijd al zo goed kende én dat ik me niet meer liet meeslepen in dit soort beknellingen. Ik moet er niet aan denken. Hoe had ik die vriendin in de ogen kunnen kijken? Los daarvan: die vriend was toen al een volwassen man, deed volwassen dingen en dan mag ie daar ook de verantwoordelijkheid voor nemen.

Voorheen zou dat anders gaan

Dan zou ik bang zijn geweest dat die vriend me niet aardig vond. Zou ik niet lastig willen zijn. En dus zou ik zeggen: ja natuurlijk doe ik daar aan mee. En dat terwijl alles in mij zou schreeuwen: NEE!!!! NEE!!!! NEEEEEEE!!! Maar het toch doen en vervolgens er alles maar dan ook alles aan te doen om die vriendin te ontlopen om maar niet in de knel te komen met mijn gevoel. Alsof dat ontlopen niet knelt.

Voorbeeld uit de praktijk

Ik word gebeld door een cursist. Het hoge woord moet er uit. Ik hoor al aan de toon en ademhaling dat het hoog zit. Heel erg hoog. ‘Ik ben niet helemaal eerlijk tegen je geweest Astrid… En ik wilde het je zeggen maar omdat ik weet hoe belangrijk eerlijkheid is voor je en je er juist bij de die dag dat ik het je wilde zeggen opnieuw een verhaal over eerlijkheid vertelde, durfde ik het helemaal niet meer.’ En dan komt het hoge woord eruit. Ik luister en vind het jammer dat hij zich zo in de knel heeft laten brengen door loyaliteit naar zijn werkgever en loyaliteit naar mij en zich daardoor steeds kleiner is gaan voelen. Maar ik herken ook de bekneldheid.
‘Wat gaaf dat je zo eerlijk bent, dat waardeer ik enorm’, zeg ik. ‘Ik hoor ook dat je buikpijn van gehad hebt en nog steeds hebt. En, als je trouw bent aan jezelf, wil ik je nog een stretch meegeven. Stap naar je werkgever en vertel hoe beknelt je je voelt. Hoe dat komt, wat je gedachten waren waardoor je conclusies hebt getrokken die niet kloppen wat maakt dat je hebt gedaan wat je hebt gedaan. Waardoor je je mond hebt gehouden ondanks de orkaan in je lijf.’
Het blijft stil aan de andere kant van de lijn. Er komen wat tranen en de stem klinkt minder vast. ‘Het beste wat je kan doen is trouw zijn aan je eigen gevoel. Eerlijk en open zijn. Kost wat moeite en hoe gaaf is het als je dat gesprek hebt gevoerd en je enorm opgelucht bent?’ We hangen op maar niet voordat hij gezegd heeft dat niet helemaal was wat ie van dit telefoongesprek verwacht had.

Ik herken dat enorm. Én ik ken het ook heel goed hoe het is om trouw te zijn aan jezelf, ook al komt dat er misschien met horten en stoten uit.

Een week later gaat de telefoon. Het is dezelfde persoon maar nu met een heel opgewekte stem: ‘Goed nieuws Astrid, ik ben het gesprek aangegaan!!! En dat niet alleen; mijn werkgever gaat de vervolgtraining betalen!! Ik was eerder totaal niet blij met wat je tegen me zei maar wat ben ik nu blij dat je me dat zetje hebt gegeven!!’

We hangen op. Beiden met een tevreden gevoel. Krijg ik even later een mailtje: ‘Net misschien niet heel duidelijk gezegd, maar jij nog heel erg bedankt voor je begrip en hulp in deze kwestie! Ik voel me kilo’s lichter en ben weer heeeeeeel erg blij!!! Vond het zeker geen fijne les, maar ben heel blij dat ik hem dankzij jou geleerd heb! Geniet van de zon en tot snel!’

Juni 2017

Gratis tips

Wil je ook ‘kilo’s lichter worden’ en heeeeeel erg blij zijn? Meld je dan nu aan voor jouw half uur gratis tips via Skype.

Heb je al training of coaching bij me gevolgd? Natuurlijk help ik ook jou graag!

Liever een afspraak maken?

Waardevol als je – hieronder bij Reacties – laat weten wat je er van vindt! 🙂

Deel deze tips gerust!

Wil je een e-mail ontvangen wanneer een nieuwe BLOG wordt geplaatst?

Op verzoek van diverse cursisten deze keer geen tips maar weer iets persoonlijks.

‘Hé mam’, zeg ik als ik de keuken binnenstap. Het duurt even voordat ze opkijkt. Alsof ze mij met vertraging registreert.

Ze kijkt me aan, haar ogen ietwat troebel. Ze lacht. Is dat ook met vertraging of lijkt dat maar zo? ‘Hé lieverd, ben je daar weer?’ Ze spreidt haar armen en we pakken elkaar vast. ‘Wat een rijkdom toch hè, zo’n meid.’, zegt ze terwijl we elkaar nog steeds vasthouden. ‘Hoe komen we daar aan?’ ‘Hebben jullie zelf voor gezorgd mam.’

Zo gaat het elke week opnieuw.

Ik ga aan tafel zitten. De slaboontjes zijn al klaar. De aardappels staan nog niet op.

‘Geen vlees mam?’

‘Jij eet geen vlees toch?’ Dat weet ze dan weer wel.

‘Ik niet nee mam, maar jullie toch wel? Heb je geen vlees?’

Verwarring alom. Ze probeert zich iets te herinneren maar weet al niet meer wat.

‘Heb ik zout op de piepers gedaan?’ zegt ze terwijl ze kijkt naar de pan alsof die uit het niets in haar handen is beland.

‘Weet ik niet mam, maar dat proeven we straks vanzelf wel toch? En anders doen we het er alsnog over.’

Ze zet de pan op het vuur. Ze draait zich om en kijkt naar me.

‘Word je dikker?’ zegt ze terwijl ze met haar vinger herhaaldelijk in mijn buik prikt. Het tactische lijkt met het geheugen mee af te nemen.

‘Ja mam, dat klopt.’ Liegen is niet mijn ding.

‘Hoe komt dat?’

Omdat ik het niet makkelijk vind je zo te zien mam, omdat ik er af en toe flink van baal dat ik geen partner heb en ik die leegtes op een verkeerde manier aan het vullen ben. Ik wil dit tegen haar zeggen maar dat hoeft niet meer want mijn moeder vraagt zich af of er vlees is.

‘Ik denk het niet mam.’ We horen de auto het pad opkomen.

‘Daar is pap, ik zal even vragen of hij tartaartjes wil halen.´

‘Goed mam.’

Even later komt mijn vader binnen. We geven elkaar een hele dikke knuffel.

‘Waar is mam?’

‘Waar is mam? Die zou jou vragen of je tartaartjes wilde gaan halen.’

‘O?’

Mijn moeder komt de keuken weer binnen en gaat aan tafel zitten. Ze heeft geen idee meer dat ze mijn vader wat wilde vragen.

Het deksel van de pan op het vuur klettert van de stoom eronder maar mijn moeder lijkt het niet te registeren. Ik zet het vuur lager. Mijn vader kijkt naar de pan op tafel en kijkt dan naar de pan op het vuur. Even kruisen onze blikken. We zeggen er niets over. Als mijn vader voor smeltjus heeft gezorgd eten we warme aardappels met lauwe slaboontjes. Het smaakt prima, liefde doet de temperatuur van het eten verbleken.

Een paar dagen later kijk ik bij mijn ouders een voetbalwedstrijd. Het gaat verrassend goed en bij elk doelpunt in het juiste doel juichen we alsof we ´m zelf scoren.

‘Wat een wedstrijd hè mam?’ zeg ik als ie af is.

‘O, eh… ik was er niet helemaal bij zeker.’

Als ik wegga geef ik haar weer een knuffel. Heel even lijkt ze te twijfelen of ik nou net binnenkom of wegga. Ik ben blij met de knuffel. Nog een dikke knuffel voor mijn vader en ik stap in de auto. Mijn ouders staan in de deuropening.

‘Mooi kleurtje Astrid. Heel leuk autootje. Rijdt ie goed?’ vraagt mijn moeder.

Ook dit is zo’n beetje wekelijks ritueel.

Een paar dagen later. De cursisten zijn de deur uit. Eerder heb ik een usb-stick gekregen met muziek erop.
‘Er staat een nummer op, daarbij moet ik steeds aan jou en je moeder denken: Ik onthou van jou van Claudia de Breij. Hier alsjeblieft, luister er maar eens naar.’

Ik stel het nog een beetje uit, omdat ik verwacht dat het me zal raken. Als ik ‘m op zet, gaat ie dwars door mijn hart. Gevoelig gezongen, mooie tekst. Ik besef me steeds meer dat mijn moeder achteruit gaat. Bijna twee uur lang staat dit nummer op repeat.
Gelukkig hebben de cursisten nog wat tissues voor me overgehouden.

Mei 2017

Waardevol als je – hieronder bij ‘Plaats een reactie’ – laat weten wat je ervan vindt! 🙂

Wil je een e-mail ontvangen wanneer een nieuwe BLOG wordt geplaatst?

Trouw zijn aan wat goed is voor jou valt mogelijk niet altijd mee. Maar je aanpassen kost vaak veel energie. Dat kan de bedoeling toch niet zijn?

Wat zullen anderen van me vinden?

Als je deze gedachte goed kent is de kans groot dat je vaak niet doet wat goed is voor jou, maar dat je doet wat je denkt wat een ander van je verwacht. Omdat ze anders wat van je vinden.
Het bijzondere hieraan is: je weet niet óf die ander dat van je verwacht maar toch wil je doen wat jij denkt wat er verwacht wordt. Is dat niet een beetje krom? Los daarvan zijn er heel veel ‘anderen’. Dus hoe kan je het dan ooit goed doen?

Moet ik dan egoïstisch worden?

Je hoeft niet meteen te denken dat het andere uiterste de enige oplossing is. Er is altijd een tussenweg. Je kunt immers doen wat goed is voor jou, zonder egoïstisch te zijn.

Voorbeeld

Stel, je bent gewend om op je werk altijd bij elkaar te gaan zitten bij de lunch. Maar eigenlijk heb je daar deze keer (of misschien wel meerdere keren) even geen zin in. Of de energie niet voor. Of wil je gewoon liever naar buiten omdat beweging zo goed is voor je of omdat het zulk lekker weer is. Maar ja… wat zullen ze dan denken? Misschien denken ze wel dat je ze niet aardig meer vindt? Of dat het niet goed gaat met je? Of één van die andere duizenden mogelijkheden? Deze gedachten kunnen er voor zorgen dat je plichtmatig met de anderen je lunch opeet. Maar ben je er dan ook echt of ben je én bezig jezelf op je donder aan het geven dat je niet doet wat je wilt én in gedachten al lekker buiten in de zon? Kan je dan wel met je aandacht bij de anderen zijn?

Verrassend resultaat

Als je toch naar je zelf luistert en doet wat je eigenlijk wilt (en ja, dat zou best spannend kunnen zijn en flink kunnen kriebelen), voel je je waarschijnlijk veel beter omdat je doet wat goed is voor jóu. In ieder geval na een paar keer. Want eerst zal het nog best onwennig zijn. Maar je hebt wel gedaan wat je zou willen. Én het zou zomaar kunnen dat anderen dat ook gaan doen maar dat nooit deden. Want misschien waren zij eerst wel bezig met wat jij er van zou vinden?

Gratis tips

Kennen we elkaar nog niet en ben je nieuwsgierig hoe je én beter naar jezelf kunt luisteren en los kan laten wat een ander van je vindt? Wil je leren hoe je beter voor jezelf kunt zorgen? Meld je dan aan voor jouw half uur gratis tips via Skype.

Heb je al training of coaching bij me gevolgd? Natuurlijk help ik ook jou graag!

Liever een afspraak maken?

Wil je een email ontvangen wanneer een nieuwe BLOG wordt geplaatst?

Leuk als je hieronder je reactie achterlaat! 🙂

Deel deze tips naar hartelust!